KARDOF Ekibi Yine Zirvede!

HASAN DAĞI ZİRVESİ ( 3268)

Yine bir dağ çıkışı, zirve tırmanışı yine kendime gidiyorum, kendime misafir oluyorum, yolumuz Yukarı Dikmen Köyü o naif, o hoşgörüsü yüksek Anadolunun Bu yüce Dağı gibi kavruk tenli insanları, yürekleri kocaman Hasan Dağından büyük. Çocukları ki ışıl ışıl gözleri sıcacık kalpleri ile yüreğinizi alıp orada bırakacak kadar sevecen ve cana yakın bir o kadar meraklı. KARDOF ekibi olarak hazırlıklarımızı yapıp kulüp binamız önünde bizi Aksaray’a götürecek aracımızı beklemeye koyulduk. Çok geçmeden ilk sürpriz Muammer abi unutmuş alel acele bir başka araç bulup göndereyim dedi, moraller biraz bozulmuştu daha faaliyet başında ama olsun 1 saatlik gecikme yine de gecikme değildi. 15.00 gibi yola çıktık,. 13 kişilik ekibimiz Nevşehirden katılacak olan 3 kişilik dağcı dostlarımız ile (Hasan, Emre, Gazi) 16 kişi olacaktı. Karapınar’ın Mekenin Karacadağ’ın o tanıdık simasının ardında selamlıyordu bizi Hasan Dağı. 17.45 gibi Yukarı dikmen Köyüne ulaşmıştık. Ekibimizde misafir olarak Sakarya Dağcılık Kulübü Üyeleri İlhan ve Buğra Sivas Dağcılık Kulübü üyesi Melike de uyku dolu bir yolculukla Hasan Dağının ilk çıkışını yapacaklardı. Yukarı Dikmen Köyüne varır varmaz etrafımızı meraklı gözlerle saran küçücük can yürekli çocuklar ile doldu taştı. Muhtar ile daha önce iletişim kurarak Traktörü ayarlamıştık ancak gündelik işlerde kullanılan traktörün mazotu bittiği için traktör mazot almaya karşı kasabaya inmek zorundaydı. Bu arada yukarıda kamp yerinde su olmadığı için bizde bu boşluğu değerlendirip suyun köydeki tek kaynağından sularımızı doldurduk. 19.15 gibi traktöre attığımız çantalarımız ile yukarıda 1900 metre de yapılmış inşaat halindeki yayla evinin olduğu yere doğru hareket ettik. Bu sırada ekibimizden 5 kişi yola erken koyulmuşlardı ve 3 arkadaşımızı yoldan alarak yukarı devam ettik ancak Buğra ve Tayyar arkadaşımız gecenin karanlığında taş yoldan yukarı çıkarken yoldan sağa dönmüş olmaları bizi biraz bekletti. Neyseki cep telefonları çekiyordu ve biz kamp yerine ulaştıktan 15-20 dakika kadar sonra iyi bir tarifle arkadaşlarımız da yanımızdaydı. Traktörde ki Bekir ve İsmail ağabeye el sallayıp onları yeniden ertesi gün görüşmek üzere köye uğurladık. Saatimiz 21.00 gibiydi. 1 saat içinde çadırlarımızı kurmuş, yemeklerimizi yemiş ve küçük bir teknik toplantı yapıp 22.00 gibi uykuya dalmıştık. Saatimiz 4.00 (30 eylül 2012) herkes uyanmış kahvaltısını yapıyordu. 4.37 gibi hareket edebildik. Ay ışığı her yeri ışıtan bir güneş gibi gece boyu tepemizden ayrılmadı. Hafif serin bir rüzgarın eşliği ile başladığımız zirve yolculuğumuzu nadiren çıkılan yılankar rotasından planladığımız gibi sorunsuz bir şekilde çıkarak saat. 8.55 gibi 16 kişi ile eksiksiz zirve yaptık. Hasan dedeye de duamızı yaptık. Zirve defterini doldurduğumuz an Ankara üniversitesinden 11 kişilik bir başka grup ta küçük hasan tarafından çıkageldiler. Hasan Dağına ilk kez çıkmış arkadaşlarımız çevredeki tüm zirveleri yaparak zirve keyfini doyasıya yaşarken bir grup arkadaşımızla derin ve uzun bir uykuya daldık, öyle ki neredeyse sabaha kadar uyuyabilirdim. 12 gibi zirveden ayrılabildik. Hasan Dağının en batısından çarşak kısmı bolca ve dik bir kulvardan inişimizi gerçekleştirdik. İniş rotamızda hala dumanı tüten dağ sanki yeni sönmüş de hala aktivitesi devam etmekteydi. İnişte diz problemi yaşayan arkadaşlarımızdan iki kişi nin durumlarının dahada kötüye gitmemesi için daha güvenli ve yavaş bir iniş yaptık. İndiğimiz bu rota bizim için yeni bir rota oldu. Hasan dağının en batı yüzü çarşağı bol ve dik bir kulvar. Yılan kar ne kadar zor ise inilen bu batı kulvarıda bir o kadar ciddi bir yer. Sonunda kamp yerindeyiz traktör ile bağlantı kurduk ancak traktör bizi Seyitoğlu ağıllarından alacak. Bu demektir ki 1 saat kadar aşağıya yürüyeceğiz. Kampı topladık ve ayrıldık bizi Hasan dağından uğurlayanlar ise sanki Kapadokyanın koşan atlarını zihnimize yeniden kazımak istercesine köylülerin işleri bırakınca dağa bıraktıkları o dolu dizgin siyah, beyaz, sahra, kızıl renkleriyle atlar oldu. Hepsi birbirinden güzel kareler çekerek atların yanından traktöre ve oradan da aşağı köye ulaştık. Muhtarımız Halil ağabeyin ayran ikramının ardından önce Nevşehirli dostlarımıza ve sonra Yukarı dikmen köyüne veda ettik. Faaliyette emeği geçen kulüp üyelerine, Sakarya dağcılar topluluğundan İlhan ve Buğra’ya Sivas dağcılıktan Melike’ye, Nevşehirli dağcı dostlarımız Hasan, Emre, Gaziye, Dikmen Köyü Muhtarı Halil Özmen’e, kardeşleri Bekir Özmen’e, İsmail Özmen’e köy sakinlerine ve köy çocuklarına, kaptanımız İsmail abiye teşekkür ederim.

Yazan : Fedai Erkocaoğlu