Zaman, fırtınalara tutulduğumuz zamandır. Rüzgarın, yelelerimizi dağıttığı, ecdadımıza ‘Hasta Adam’ gözüyle bakıldı zamandır. Zaman, cephelerde harman gibi savrulduğumuz zamandır.
Yemen, Kafkasya ,Galiçya ve sonra Çanakkale….Her evden bir yiğit. Her evden bu kaçıncı yiğit? Ama yine de git…
Minareler Ezansız, Camiler Kuran’sız kalmasın diye, analar ağlar, körpecik yavrular koklanır, saçlarından bir tutam kesilir, hatıra için sarılır, mendiller ağlar. Nice genç kızın muradı, Çanakkale’nin yollarına dizilir, kaç nişanlının elleri veda eder, ellerinde kınalar ağlar.
Artık geride ev bark, çoluk çocuk, ne ana ne de yar…Hepsinin hayali, dökerek oluk oluk kanlarını, Ya şehit olmak, ya da gazi.. Ve Çanakkale’nin bütün toprağına kanları ile ‘Çanakkale Geçilmez’ yazmak….
Ve bir sabah Ege, farklı bir tonda döver Gelibolu’yu. Deniz hazin hazin kıyılara vurur. Dalgalar ağlar, sular ağlar…
Sene 1914, bir son bahar günü, şafak vakti. Gri renkli ölüm makinaları görünür. Ufuklar ağlar, şafak ağlar…
Yine de birer birer boğazın serin sularına gömülürler. Gelibolu’nun kayalarına çarpamayan gemiler. Mehmetçiğin göğsüne çarpar ve paramparça olur…. Boğazın çılgın sularından kurtulanlar, şehitlerin kanında boğulur….
Ve bir bahar sabahı, Mecidiye Tabyası darmadağın edilir. Onlarca yiğit şehit olur. Geride kalan Koca Seyit Onbaşı ağlar. Sonra ‘La havle ve la kuvvete’ deyip, mermiyi sırtlar, mermi ağlar. Merdivenlerini birer birer çıkarken topların, kemikleri çatırdar, basamaklar ağlar…..
Tarih, on sekiz martı gösterirken, gemiler, denizin serin sularını boylar, denizin geçit vermeyeceğini anlarlar. Karadan çıkartma yapmaya karar verilir, karalar ağlar.. Ve analar karalar bağlar….
Ve kahramanlar geçer Çanakkale’nin topraklarından. İlk çıkarmanın Ertuğrul Koyuna yapılacağı sezilir. Ezineli Yahya Çavuş gürler: ‘Vatanımın toprakları namusum kadar kutsaldır. Düşman, bu topraklara ayak basmamalıdır.’ der. Ve altmış üç neferle, akşama kadar üç bin düşman öldürür. Kahramanlar parmaklarını ısırır, Zaloğlu Rüstem ağlar…..
Öyle bir savaştır ki, Çanakkale içindeki her şey ağlar. Şehit olan sevinçten, gazi olan teessürden ağlar. Düşmanın habis ayağıyla kirletildim diye, Sebdül-bahir ağlar. Boğdum hepsini birer birer der, boğaz ağlar..
Ve hepsinin üstüne ‘Çanakkale Geçilmez, Çanakkale Geçilmez der, Çanakkale ağlar…
Bu kutsal vatan topraklarının emanetçileri olan gençler. Vatan size emanet edilmiştir. Emanetinize sahip çıkın. Sadece savaş zamanı değil, barış zamanı da tek vücut olun, tek yürek olun, birlik olun…..
Aziz DEMİR
Karaman İl Milli Eğitim Şube Müdürü