Şu 3 günlük dünyayı neden çok kıymetlendirdik, sanki hiç göçüp gitmeyecekmişiz gibi. Ölüm var ölüm, vız çoktan unuttuk. Biz kalp kırmayı marifet sandık, hatayı hep karşıda aradık. Dönüp te kendimize bakmadık, hep nefsimizin sesini dinledik. Karşıdaki kırılır mı, gücenir mi, aldırmadık. Ben kırılıyorsam, oda kırılsın dedik. Bencilce yaklaştık. Kime sorsan ben haklıyım diyecek, çünki herkez kendince haklı, zaten herkes aynı düşünseydi, herkes aynı olsaydı o zaman insan olmanın ne anlamı kalırdı. Çok sevdiğim bir söz var: hatasız dost ararsan, dostsuz kalırsın. İşte 4 buçuk ayda dünya ne hale geldi, minik bilmem kaç gram ağrılındaki bakteri insanı hayattan koparıyor, bugün gördüğünü yarın göremiyorsun, şu dönemde cenazesine bile gidemiyorsun. O zaman kardeşçe sevgiyle yaşamak varken, sevgisizce yaşamaya son verelim. Sevdiklerimize sarılacağımız günlerde görürüz inşallah.
Ömrünüzden sevdikleriniz eksik olmasın.