İnsanın ömrü o kadar kısa ki bir varmış bir yokmuş. Hiç farkına varmadan geçer zaman hep koşturur dururuz daha iyi yaşamak için, yarın için, oysa o yarın dediğimiz zaman hiç de uzun değilmiş, birde bakmışsın ömür tükenmiş. Geriye baktığında elde var sıfır, geride ne bıraktım diye düşünmeli insan.
Zaman durdurulamaz. Öyleyse Nasıl anılmak istersen öyle olmalısın bazan bir güler yüz bazan bir tebessüm hiç yüzünüzden gülümseme eksik olmasın, habersiz geçer zaman aheste aheste aman aman. Bu şiirimde size anlatmaya çalıştım okuyunca kendinizden bir parça bulacağınız bir şiir sizinle paylaşmak istedim iyi okumalar diliyorum...
YAVAŞ YAVAŞ
Hiç farkına varamadan geçti gitti ömür
Dün çocuktum büyüdüm yavaş yavaş,
Dönüp yüzümü aynaya baktım bir ara
Aklar düşüyor saçlarıma yavaş yavaş.
-------------------------------------------------------
Koştum durmadan hiç yorulmadan
Sanki atlılar kovalıyordu arkamdan,
Bir rüzgâr gibi esti kader bağrımdan
Bense peşinde yürüdüm yavaş yavaş.
-------------------------------------------------------
Dağlara kafa tuttum zaman zaman
Kudurdum köpürdüm aman aman,
Başımın üzerinde beyaz bir duman
Tüte tüte gidiyorum yavaş yavaş.
-------------------------------------------------------
Bir varmış bir yokmuş masal gibi
Bazan karga oldum bazan da tilki,
Görünmüyor karanlık çukurun dibi
Düşüyorum sessizce yavaş yavaş.
Sen gel de anlat gönlüme bu gidişi
Kırk gün uğraşsam çözemem bu işi,
Artık kalmadı bu bedende sabır taşı
Kırıldım gayrı çatlıyorum yavaş yavaş..
-------------------------------------------------------
Yaşımı sormayın gayri erdi kemale
Ne azık var heybede nede nevale,
Ben de varacağım bir gün menzile
Ellerim boş gidiyorum yavaş yavaş.
-------------------------------------------------------
Albay Öcal’ım yolun sonuna vardım
Ne bir gün güldüm nede murat aldım,
Bu ömür hiç bitmeyecekmiş sandım
Tökezledim düşüyorum yavaş yavaş...