“Bir ekran başında milyonları aşkın, her şeyi aşk zanneden onca şaşkın” olmuşlara ithaf olunur.”
Ey baktığı her şeyi gördüğünü sanan insan. Gördüğü her şeye sahip olmalı sanan insan. Aşk yürekte bir bilmeceydi. Yaşanmadan bilinmez tek heceydi. Ne fark eder ha sabahtı ha geceydi. Kim bilir Yusuf’un kuyudaki hali niceydi. Yusuf’un gönlünde aşk denen şey Züleyha’sından öteye gitmedi hiç. Deli deseler de Mecnun’un aşkı, bir tek Leyla’sınaydı ve bitmedi hiç. Şimdilerde aşk oldu her şeyin adı. Bir şeyken her şey olunca aşk. Hiç bir şeyin kalmadı tadı. Yusuf kim Züleyha kiminle. Mecnunun Yüzlerce Leyla’sı olmuş yeminle. Ferhat dağdan indiği gün, bitti bir tek aşkına giden yol faslı. Nerede Aslı nerede Kerem’in aslı. Herkese Şirin görünme derdinde, Leyla’ların ekranlarda boy boy resmi aslı.
Yusuf olmak yürek ister de, ya ne demeli Züleyha’ya. Bilirim yok bunca aşkın aslı, lakin mecnun olmuş onca Aslı. Kime niye şirinlik yapmakta, ruhu gitmiş onlarca ten. Aşk diye bir tene tapmakta. Mecnun olan kim, ben miyim,yoksa gömleğe el uzatan mı? Kerem sahibinin gider gücüne Züleyha’ların bu mecnun hali. Her şeyi herkese ikram değildir, ol Keremin şol meali. Zühre denen şeyin aslına, yıldızken utanırdı bakmaya Tahir. Leyla olmuşların sözlüğünde, söz kalmadı utanmaya dair. Atın zindanlara bir tek onu atın. Suç ki Mecnuna dönmüş Ferhat’ın.Yol açmazdı dağa, bilseydi. Dağ gibi Leyla’yı şirin yapan, Aşk dokunan elbiseydi.
Dağıttığı gün dağı taşı, ilk kez aktı çöle göz yaşı. Artık gömlek olsa ne olmasa ne. Eğer yoksa yürek Yusuf da. Bunca gömleksiz Züleyha varken, yürek olsa ne Yusuf da. Aslı şirinlik yaptığı gün Mecnuna, Kerem Leyla’ya namahrem kaldı. İffet Ferhat’la gömülünce dağlara. Ne edep kaldı ne mahrem kaldı. Ey kerem sahibi Keremin sahibi. Aslı nerde, o aşkların aslı nerde? Herkes Leyla olmuşken Mecnuna, Mecnun kimler için düşmüş derde. Görünmezdi Mecnunun gözünde Leyla. Eridi kayboldu Mecnun’un közünde Leyla. Mecnun olan görmek dilerse Aslı.Yoktur aşk da görmenin aslı. Görünürse Mecnuna Leyla, kaldırır aşkı aradan Mevla.
Dilerse asıl Kerem sahibi. Bulur elbet Kerem’i sahibi. Aslıdır bir tek Kerem’in sahibi. Kerem’dir Aslı’nın sahibi. Olursa Aslı’ya başka Kerem. Razı olmaz Kerem sahibi. Her Şirin Ferhat’ın aşkı olmuş. Kerem her Aslı’dan kerem beklemekte Kalmadı Şirinlik yapanlarda haya. Aslı Leyla iken mecnun olanların, maskesidir gördüğün o boya. Bir tek Kays Mecnun olmalı değil miydi Leyla’sına? Aslı’ydı Kerem’i için tek aşk dilenen Mevlasına. Yüzünü tek Ferhat’a dönen bir tek yâriydi şirin görünen.
Zühre idi sonsuz aşka mahir. Maşukunun tek aşkıydı Tahir. Kaldı mı ki aşkından Leyla’ya dönen. Zühre’ydi yıldızı en son sönen.Yok artık Kerem’lere Aslı. Kuyularda saklı Yusuf’ların aslı. Mecnun’dur herkesi Şirin bulan.Yalan onca Şirin’in aşkı yalan.Ve Yusuf olmak yürek isterdi, olmalıydı öyle yürek. Lakin Züleyha’ların gönlünde. Bir tek Yusuf olmak gerek. Bir tek Yusuf olmuşlarında gönlünde bir tek Züleyha’ya yer vermek gerek.