Hani derler ya: iyiler bir bir gidiyor diye. Üzerimde bir ağırlık vardı bu günlerde. Öyle ki; oturduğum yerde dalı dalıveriyordum. Bu sabah Karaman gündem haber sitesine girdiğimde: sosyal hizmetler il müdürümüz Sayın Mustafa Çakır beylerin Burdur’a atandığını öğrendim. Bana öyle dokundu ki bu haber; sürekli iletişimde olduğum ve bir engelli olarak bizi önemseyen, soframıza gocunmadan oturan, elleriyle yedirip besleyen, bir müdür değilde koca yürekli fedakar bir arkadaş gibi yaklaşan bir makam sahibini kaybediyormuşuz işte? Bulalı hani olmuştu ki sanki. Üç Aralık 2022de tanımıştık onu. Bizi hor görüp selam dahi vermeyen sözümona insanlara rağmen ulaşabileceğimiz erişebileceğimiz bir makam sahibiydi. En son bir pazar sabahı sosyal hizmetler il müdür yardımcısı: baba müdür Sayın Habip müdürüm ile geldiler ve beni ve ciğer parem oğlumu gezdirdiler. Avmde veyis Talha’ma bir plesteyşın oynatışı vardı ki vallahi bir ömre bedel. Biz Allah’ın garipleri; o koskoca bir il müdürü. Tevazu öyle bir değer ki! Mühim olan gönüllere girebilmekti. Daha ben müdürüme a gelin türküsünü çığıracaktım. Sayın müdürüm daha bana bovling oynatacaktı. Sevgisiyle, alçak gönüllülüğüyle , arkadaş yüreğiyle koyuverip gidecek işte bizi? Keşke bütün makam sahipleri sayın müdürüm gibi kucaklayabilselerdi biz engellileri. Biz sizden sonsuz razıyız ardında dualar bırakan, omuzumuzda sımsıcak bir el bırakan, ardında melekleri kıskandıracak örnek bir tevazu bırakan adam. Biz sizi unutamayız! Sizde bizi unutmayın; hayata, insanlara bakış açımızı değiştiren adam. Hoşça kal; bizi sadece engelliler gününde hatırlamayan adam. Bizide yüreğinizde götürün; ardında güller bırakan adam