Özgür ol! Bağımlılık denildiğinde akla ilk gelen elbette madde bağımlılığıdır. Madde bağımlılığı için genelde risk grubunu ergenler oluşturmaktadır. Dikkat çekme arzusu, farkedilme isteği, arkadaş çevresi tarafından kabul görülme yahut o dönemde gerçekleşen kimlik arayışından kaynaklanabilir.
Ancak günümüzde baktığımız zaman bağımlılığın yalnızca maddeyle sınırlı kalmayıp olgusal bağımlılıklarında meydana geldiğini görüyoruz. Olgusal bağımlılıklar; teknoloji, yemek yeme, insan, sahip olunan konum, para, öfke vs.
Bağımlılıklar beynimizin işleyişini değiştirir, karar verme sürecimiz artık bize değil bağımlısı olduğumuz kişi, durum yahut maddeye ait duruma gelir. Tabir-i caizse bizi avucu içine alır. Özgüvenimiz düşer ve bir müddet sonra durdurulamaz hal alır.
Şöyle bir düşünün; size güç veren, özgüveninizi yerine getiren ve belki de en önemlisi sizi mutlu eden bir başka insan, paranız, sahip olduğunuz konum, yahut kullandığınız maddeyse siz de bir bağımlısınız. Çünkü paranız olmazsa hiç de özgüveniniz yok aslında. Eşiniz, dostunuz, ya da en yakın arkadaşınız, onunla her şeyi paylaştınız, her yere birlikte gittiniz bir de bakmışsınız ki artık o olmadan hiçbir şey olmuyor, güçlü hissedemiyor, mutlu olamıyorsunuz. İşte insan bağımlısı oldunuz.
Bir arkadaşım vardı, her daim girişken, açık sözlü, özgüveni yüksek ve adeta ayaklarının yere bastığını hissedebilirdiniz. Ona bir gün birlikte otururken sahip olduğu mevkinin şu anda elinde olmadığını düşünmesini istedim ve o an bir hiç olacağını bana gözleriyle anlatmıştı. Sahip olduğu konumun, makamının bağımlısıydı.
Tüm bunları düşünüp göz önüne aldığımızda; ”O olmadan da yapabilirim. ”demeli insan. Evet o olmadan da yaptığımız ve bunu gördüğümüz zaman bağımlılıktan kurtulmuş oluyoruz.
Bağımlı olursanız, özgür olamazsınız. İnsanın kendini gerçekleştirmiş bir birey olarak kendi ayakları üzerinde durması, kararlarını kendisi alması, özgür olması ve özgürken mutlu olması, paha biçilemez.
O olmadan da yapabilirsiniz, o güç sizde var. Yeter ki isteyin. Cümlelerimi Can Yücel’in şiirinden bir bölümle sonlandırmak istiyorum;
“Bağlanmayacaksın bir şeye öyle körü körüne
‘O olmazsa yaşayamam. ’demeyeceksin
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.”